Mijn kind schrijft 2 klinkers waar er 1 moet staan

Zie jij wel eens spelfouten bij je kind zoals:

Je kind schrijft twee klinkers, terwijl eentje genoeg is.

Jouw kind is niet de enige die hiermee worstelt. Heel veel kinderen zijn totaal in verwarring over de klinkers. "Letters houden me voor de gek," hoorde ik zelfs een jongen ooit zeggen.
Als dat je gevoel is bij het schrijven van woorden, hoe moet je dan ooit je gedachten goed op papier krijgen?

Om het probleem op te lossen moet je eerst even weten waar het vandaan komt. Bij de start in groep 3 leren kinderen:

1 a = 'ah', zoals in man. En voor de a-klank schrijf je standaard 2 a's, zoals in maan. Dit leren ze ook zo voor de andere klinkers.

Dit is natuurlijk een 'waarheid' die geen stand houdt.  En hoe verwarrend dit is, dat zien we pas als woorden meer lettergrepen krijgen. Want kinderen die ervan overtuigd zijn dat ze voor de a-klank twee a's nodig hebben, gaan nooit manen met 1 a schrijven of schone met 1 o.

Natuurlijk volgen er in dit stadium heel veel regels, met letterdieven en  en ander gespuis, maar als (het verkeerde) uitgangspunt van groep 3 nog in jouw hoofd zit, dan kan je daar niks mee. Zo zien we dus heel veel kinderen worstelen met deze regel tot (na) het eind van de basisschool.

We moeten dus aan kinderen uitleggen waarom voor de a-klank soms echt wel 2 a's nodig hebt, maar waarom vaak ook niet. En hoe kan ik dat weten?

Wij noemen dit Het geheim van de klinker. Niet omdat wij vinden dat het geheim moet blijven, maar omdat schoolmethodes het niet aan kinderen vertellen.

We laten het hier in het kort zien voor de a.

Waar het om gaat: de klank van de klinker is afhankelijk van de medeklinker die erachter staat (of juist niet). Dus voor de a-klank schrijf je 1 a als er geen medeklinker achter staat en je hebt er 2 nodig als er wel een medeklinker achter staat: ma - maan. Schrijf je niet dubbel a, dan verandert de medeklinker die erachter staat de klank van de a: man

Deze regel kan je NAADLOOS meenemen naar woorden met meer lettergrepen. In ma-ken hoor ik de a-klank maar geen medeklinker achter de a.* Ik kan één a schrijven, want die kan in zijn eentje gewoon klinker zoals hij eet: als 'a'. In maan-den, hoor ik de a-klank + een medeklinker. Dan weet ik: ik moet de a dubbel schrijven, want anders verandert de klank.

Wij gaan in onze uitleg een hele stap dieper in op hoe het werkt: We zeggen niet alleen maar dat één klinker genoeg is, maar we zeggen ook waarom.

*Wij weten dat kinderen soms ook moeite hebben met het op de juiste manier in klankgroepen verdelen van woorden. Dat probleem bespreken we hier niet, maar uiteraard besteden we daar in ons programma uitgebreid aandacht aan.

Als je het op deze manier uitlegt, geef je je kind houvast.

Hij snapt hoe het werkt en kan zelf controleren of hij het goed gedaan heeft.
Maar dat kan best wel spannend zijn. Want om het nieuwe houvast te pakken, moet je kind zijn oude loslaten. Je wil je kind daar dus goed in begeleiden, zodat je geen stapjes overslaat.

En daar kunnen wij je bij helpen. Wil je met mij onderzoeken of dat iets is wat bij jou past? Schrijf je dan in voor ons volgende-stap-gesprek.