Bezet :-)

Ik ben al jaren lid van Quora, een forum waar je echt ALLES kunt vragen en dan ook nog antwoord krijgt :)).

Vandaag las ik deze vraag: Wat is het gekste wat je ooit in het buitenland is overkomen?

En toen kwam er dit verhaal:

“Ik zat met een vriend en een Japanse jongedame in Tokio in een groot restaurant aan de lunch. Mijn vriend excuseerde zich, want hij moest dringend naar het kleinste kamertje. Dus zat ik nog aan tafel met de vakkundige en beleefde Japanse jongedame. We babbelen wat, eten wat en wachten op mijn vriend.

10 Minuten gaan voorbij. Niks aan de hand, denk ik.
20 Minuten en mijn maat is nog niet terug.
30 Minuten tikken weg en ik begin te stressen.

De Japanse jongedame vraagt of ik toch niet zou gaan kijken of alles oké is. Ik excuseer mij dus en spurt naar de toiletten. Daar staan enkele zenuwachtige mensen die proberen de toiletdeur te openen. Vergeefs. De deur zit muurvast geblokkeerd.

Lieve hemel, denk ik. Wat is er met mijn vriend?

Ik klop op de deur en vraag hem: “Ben je oké, maat? Wat is er gebeurd?”. Met een benepen stemmetje antwoordt hij: “Ik probeer nu al een halfuur de deur te openen, maar hij is geblokkeerd.” Ik doe een poging aan mijn kant. Vergeefs.

Ik roep de kelner, die roept de manager en ondertussen bemoeit iedereen zich er mee. Ook de manager slaagt er niet in de deur te openen. Hij zegt dat er iemand moet gaan checken wat er mis is met het centrale controlesysteem en dat er iemand van de onderhoudsdienst moet komen.

Dan vraagt ineens iemand: “Hebt u doorgetrokken?”.

Ik denk: “Waar hebt u het over? Die man zit hier al bijna een uur opgesloten en u denkt aan doorspoelen?”

Maar dan hoor ik het geluid van water in de pot… de deur gaat open en met het schaamrood op de wangen komt mijn vriend naar buiten.

Wat blijkt: in Japan hebben openbare toiletten een sensor die ervoor zorgt dat je pas weg kunt als je braaf hebt doorgespoeld.”

Het zal je maar gebeuren! Iedereen weet dit daar natuurlijk en vindt het ZO vanzelfsprekend dat ze niet eens op het idee komen dat iemand het NIET zou weten. Ze verzuimen dus om het te zeggen of om ernaar te vragen.

Hoe vaak maken we deze fout bij het aanleren van lezen en spellen? Dat we de kinderen niet vertellen hoe het precies werkt, omdat we er vanuit gaan dat ze dat wel weten/snappen.

Hoe opgesloten kunnen ze dan komen te zitten?

Heb jij ook het idee dat je kind nog met raadsels in zijn hoofd rondloopt? Omdat je ziet dat hij maar blijft vastlopen hoe veel hij ook oefent? Wil je dat met ons delen?

Afbeelding: rniod via Pixabay