Diep zuchtend komt mijn zusje de berg af lopen, terug naar mijn moeder die heerlijk op een grote steen in het zonnetje zit.
“Het is geen doen… Hij gaat maar door, hij gaat maar door…”
Het is 1979 en we zijn op vakantie in Wales. We zouden met z’n drieën naar de top klimmen van de Carningli, mijn vader, mijn zusje en ik.
Maar al snel vond mijn zusje het wel welletjes (ze was toen 9 en sowieso niet zo’n wandelaar).
Volgens haar gingen wij echt veeeeel te hard.
En was het veel te steil.
En nog warm ook.
En dus gooide ze de handdoek in de ring en ging lekker bij mijn moeder in het zonnetje zitten. Dan maar niet naar de top.
Veel spellingmethodes geven kinderen precies ook dat gevoel: het gaat maar door, het gaat maar door.
De ene categorie na de andere.
Uitleg – oefenen – toets en huppetee, dit blok is weer klaar. Op naar het volgende, in het ritme van de methode.
Als kinderen dat niet bij kunnen benen, dan kunnen ze zomaar de handdoek in de ring gooien. Dan maar niet.
Maar ja, dat is natuurlijk niet echt het gevoel dat je kinderen mee wil geven bij spelling… Nog los van het feit dat het wat met hun zelfbeeld en zelfvertrouwen doet, als al het harde werken maar niet leidt tot resultaat.
Heb jij ook het gevoel dat jouw kind het allemaal niet bij kan benen. Dat hij ergens onderweg naar de top is afgehaakt? Neem dan nu contact met ons op. Dan bespreken we samen wat hij of zij nodig heeft om weer aan te haken.
