Ik moet weer opnieuw leren spellen...

Ik spits mijn oren tot het uiterste. Luister verschillende keren naar hetzelfde woord.
Probeer de klanken te onderscheiden en de goede letters erbij te vinden.
Maar ik weet het echt niet.
Zoveel mogelijkheden!

Ik doe wel een poging, maar het woord dat ik nu getypt heb, ziet er niet ‘bekend’ uit.
Ik vrees dus dat het niet goed is.

Ik klik op de ‘verstuur’ knop en ik krijg – keurig onder elkaar mijn probeersel en wat het had MOETEN zijn.
O ja! Zo moet het!

Ik kan nu beide woorden nauwkeurig – dat wil zeggen letter voor letter – met elkaar vergelijken:

Toch de ц in plaats van de ч.
En de у in plaats van de ю.

(Had ik je al verteld dat ik sinds een half jaar weer met Russisch bezig ben?)

Ik vind het een boeiende taal, maar ik vind het vooral ook leuk om te kijken hoe dat in mijn brein werkt. Met het onthouden van nieuwe woorden (gaat niet meer zo soepel als toen ik 20 was!), met het lezen en het onthouden van de spelling.

Wat ik natuurlijk allang wist – door 20 jaar werken via de Taalkanjermanier – ervaar ik nu steeds weer zelf: mijn oren kunnen me niet voldoende helpen bij spelling. Mijn ogen moeten dat doen!

Ik moet kijken, kijken kijken en dan het woordbeeld onthouden.

Anders ben ik nergens, met spelling.

Met lezen gaat het vaak net zo:
Soms spookt er een Russisch woord door mijn hoofd (zoals een irritant wijsje) en ik heb geen idee wat het betekent. (Gaat lekker zo :).

Maar als ik dan mijn grote vriend GoogleTranslate om raad vraag, dan blijkt die mij gewoon te verstaan. Ik heb het woord dus blijkbaar ook nog behoorlijk goed uitgesproken!
Dan krijg ik het visuele woordbeeld voorgeschoteld en soms weet ik DAN AL wat het woord betekent.
Nog voor ik de vertaling gezien heb :).

Weer visueel dus.
Ineens zie ik een bekend ‘plaatje’ en mijn brein koppelt daar meteen een betekenis aan.

Veel woorden kan ik zo inmiddels ‘in een keer’ lezen.
Mijn brein zegt meteen: “Hé, die ken ik!”

Terwijl ik andere woorden nog letter voor letter moet verklanken. Waarbij ik me dan nog vaak vergis, want een p is eigenlijk een r en een H moet je uitspreken als n. Ik spreek het woord dan verkeerd uit, waardoor ik niet weet wat het betekent :((. Ik heb dus nodig dat ik vaak de combinatie van woordbeeld + woordklank + betekenis krijg aangeboden. Gelukkig zijn daar leuke apps voor :)).

Nu is het leren lezen en schrijven van een taal die je nog nauwelijks spreekt, natuurlijk niet wat we van kinderen op de basisschool vragen. Maar de processen werken hetzelfde.

Ook in het Nederlands kan je lang niet altijd horen wat je moet schrijven. Trijn en Trein klinkt allebei goed, toch? Maar een van de twee ziet er niet goed uit.

Spelfouten kan je niet horen, die kan je alleen maar zien.

Vreemd dus dat er op school zo weinig aandacht is voor het visuele aspect van leren lezen en spellen.

Herken jij dat je kind bij het lezen een woord verklankt, en dan bij een volgende confrontatie niet herkent dat het weer hetzelfde woord is? Dan is dus het woordbeeld (nog) niet opgeslagen.
Of dat hij wel heel goed luistert naar woorden, maar toch de verkeerde letters schrijft?

Wil je het hieronder met ons delen?