Waarom cola niet helpt bij spelling
Inmiddels weet je van ons dat wij net even anders aankijken tegen leren spellen dan gebruikelijk is.
Toch zijn we altijd heel benieuwd naar hoe een spellingmethode nu vindt dat kinderen tot een goede spelling van een woord moeten komen.
En we vinden het dan ook super als een leerkracht ons dat in detail wil vertellen.
Zo hoorden we vorige week donderdag:
Als je het woord ‘secundair’ moet schrijven, dan is
se – een lange klank, dus je haalt er eentje weg (watte?)
cun – is een colawoord (categorie 18 of zo)
air – is een militairwoord
Lijkt heel duidelijk, maar toch ….
Wij denken dan direct:
Mmm en kun in deskundig dan?
Ook een colawoord?
Nee, want dat schrijf je met een k.
O jee…
Is dit nu echt helpend?
Laten we veronderstellen dat je het woord secundair voor het eerst ZIET – dan is het heel belangrijk om je te realiseren (goed kijken!) dat je de k-klank hier met een C schrijft.
Dat goed kijken kun je ondersteunen door het woord te spellen. Gewoon zoals een volwassene dat zou doen, door van alle letters de alfabetnaam te noemen: es-e – cee-u-en – dee-a-i-r.
Eerst een keer terwijl je kijkt, daarna proberen of je het ook kunt als je het woord afdekt of je ogen dicht doet. Zie je het voor je?
Zo prent je de spelling in, daar heb je geen cola-onzin voor nodig.
Laten we nu veronderstellen dat je het woord HOORT (en dat je het moet opschrijven).
Als je het al eerder gezien hebt en je hebt het goed ingeprent, dan kan je het zo opschrijven, daar heb je geen enkele regel voor nodig.
Als je het nog nooit gezien hebt, dan weet je (nog) niet of je het met een c of met een k moet schrijven (want dat kan je niet horen).
Als je WEET dat je het met een c moet schrijven, DAN weet je dat het een colawoord is. Maar dat is dan ook meteen overbodige kennis geworden, want het voegt niks meer toe.
Als je NIET weet hoe je het schrijft, dan weet je ook niet of het een colawoord is, dus dan helpt deze cola-kolder je niet….
Op internet circuleren (he, weer een colawoord en een uh… centwoord!) filmpjes van twee meneren waarvan eentje de ’slimmerik’ speelt en de de andere de sul…
Slim: “Vandaag gaan we het hebben over het colawoord.”
Sul: “Oe, lekker! Dat zijn mijn favoriete woorden, colawoorden. Met fris, beetje prik…Ik krijg er al dorst van als ik het hoor.”
Slim: “Meester Jeroen (met een diepe zucht) colawoorden zijn niet om op te drinken, Het zijn gewoon woorden die je op dezelfde manier schrijft.
Slim: Als je goed oplet, kun je aan het eind van dit filmpje de regel voor colawoorden benoemen en colawoorden goed schrijven.
“Ik hoor de kuh, maar ik schrijf de c (+ handgebaar)”
Sul stelt nu de cruciale (colawoord en centwoord tegelijk!) vraag: “Hoe weet ik nu dat het een colawoord is?”
Eigenlijk is hij veel slimmer dan Slim!
Antwoord van Slim: “Colawoorden zijn echte weetwoorden! Je moet ze gewoon heel veel oefenen, tot je ze weet.”
Nou zei hij ongeveer een minuut geleden nog dat hij me de regel zou geven… maar die is er dus blijkbaar helemaal niet! Allemaal nutteloos…
En als ik alle colawoorden uit dit fimpje geleerd heb… wat weet ik dan over het volgende woord waar ik een k in hoor?
Dus nu is eigenlijk mijn vraag: waarom al die categorieën (colawoorden, lollywoorden, caféwoorden, chefwoorden, centwoorden) optuigen als je er toch niks aan hebt…
Het enige wat je hiervoor nodig hebt, is een goede inprentingstrategie.
Zou jij ook wel eens met ons van gedachten willen wisselen over de spelfouten van jouw leerlingen? Eens geprikkeld (zonder cola ;-)) willen worden om er op een andere manier tegenaan te kijken?